معرفی بازی مستقل Kentucky Route Zero | عجیباً غریباً

عجیب و غریب بودن، جزء خصوصیات جذاب کتاب‌ها، فیلم‌ها و حالا هم بازی‌های ویدیویی شده است. اما مثل همه‌ی چیزهای دیگر، عجیب و غریب بودن، حد و مرز دارد و زیاده‌روی موجب پشیمانی خواهد شد. در کل، روند عجیب و غریب شدن بازی‌های ویدیویی از سال ۲۰۱۴ به بعد، شکلی صعودی به خودش گرفت. امروزه اگر محصول، خیلی معمولی و عادی باشد مشتری نخواهد داشت و آمار افزایشی تولیدات غیرعادی در کنار موفقیت‌های فراوان این عناوین (Little Nightmares, Ori, Hollow Knight, Don’t Starve, Disco Asylum) نشان می‌دهند که هم نزد سازندگان و هم سمت مخاطبین، گرایش به چنین تولیداتی بالا رفته و بازار هم هر روز، بیشتر پذیرای چنین بازی‌هایی می‌شود.

عنوانی که امروز در گیم اسکن می‌خواهیم درباره‌اش صحبت کنیم بازی مستقلی است که پا در همین عرصه گذاشته و تلاش کرده اعجاب و غربت فراوانی در اثرش بیافریند. Kentucky Route Zero محصولی تجربی و نو است که در عین حال با مولفه‌های ریشه‌ای سبک ماجرایی اشاره و کلیک غریبه نیست اما خیلی هم به سنت‌ها پایبند نبوده و خوانش خودش را ارائه می‌دهد. داستان، درباره‌ی راننده کامیونی است که به دنبال جاده‌ی «زیرو» می‌گردد. زیرو مسیری عادی نیست و نمی‌شود ساده و از روی نقشه آن را پیدا کرد و بازیکن این موضوع را تا اواسط اَکْت دوم متوجه نمی‌شود. داستان در قالب پنج اَکت با تعداد صحنه‌های مختلف روایت می‌شود و مشخص نیست چه زمانی و به چه علتی اَکت به اتمام می‌رسد. مسیر حرکت و جاده‌ها در Kentucky Route Zero باز هستند و این یعنی ترتیب صحنه‌ها و تعداد آن‌ها تا حد زیادی در انتخاب بازیکن است. بازی، سال ۲۰۱۳ به‌صورت اپیزودیک شروع به انتشار کرد و تا همین ۲۰۲۰ در دست توسعه و عرضه بود. در حال حاضر روی تمام بسترها و کنسول‌های نسل ۸ و فروشگاه‌ها در دسترس قرار دارد.

مکالمات بین شخصیت‌ها، تنها سرنخ‌ها و راهنماهایی هستند که می‌توانید با استفاده از آن‌ها یک مسیر مشخص و ثابت را دنبال کنید. البته در همین مسیر پیش‌فرض هم خبری از روایت پایدار، صحنه‌های مرتبط، دیالوگ‌های معنی‌دار، یا حتی شخصیت‌های ثابت نیست و عملاً نمی‌توان گفت که بالاخره کدام مسیر «درست» است. این عامل، علاوه بر این‌که Kentucky Route Zero را بسیار تکرارپذیر کرده از طرفی هم کمی روی حوصله و اعصاب بازیکن مانور می‌دهد و می‌تواند تبدیل به علتی برای نیمه رها کردن بازی شود که البته احتمال آن کم است، چون فضا و اتمسفر محصول، چنان گیرا و خارق‌العاده (به معنی غیر عادی) است که سخت می‌شود حس کنجکاوی درباره‌ی سرنوشت شخصیت‌ها را سرکوب کرد. شخصیت‌هایی که با پیشروی در داستان، هر لحظه جالب‌تر و معنی‌دارتر می‌شوند.

با این‌که بازی با کاراکتر راننده کامیون شروع می‌شود اما خبری از شخصیت اصلی در Kentucky Route Zero نیست؛ هر صحنه‌ای به اقتضای داستان و موقعیت ممکن است توسط یکی از کاراکترها روایت شود و به تبع، کنترل او در دست مخاطب خواهد بود (ممکن است در یک مرحله، دو کاراکتر را تحت کنترل داشته باشید). اسامی انتخاب شده برای کاراکترها یکی از جالب‌ترین نکات بازی است: اکثر این‌ها به نام شاعران و ادیبان مدرن امریکای قرن ۲۰ نام‌گذاری شده‌اند. به جز این، از لحاظ ظاهری هم بین چند کاراکتر و چند نویسنده‌ی مطرح مدرنیسم، شباهت زیاد است. مدارکی که بازی برای اثبات این مدعا ارائه می‌کند قطعات نقل قول و اشعاری از همین افراد به‌خصوص است. برای مثال، یکی از اشعار «اِزرا پَوند» توسط بازیکن در حال کنترل پسر بچه‌ای به نام «اِزرا» سروده می‌شود.

مطالب مرتبط:

• نقد و بررسی بازی Kentucky Route Zero Act V
• نقد‌ها و نمرات بازی Kentucky Route Zero: TV Edition منتشر شد

اعجاب دیگر Kentucky Route Zero حالت دوگانه‌ی جاده‌هاست؛ یک حالت عادی نقشه داریم که دقیقا شبیه به نقشه‌های معمولی و از بالاست و حالتی دیگر هم سه‌بعدی است که انگار ما را از فضا و مکان طبیعی خارج می‌کند و بُعد حرکت عوض می‌شود. در این حالت دوم، جاده‌ها همه به هم وصل هستند و فقط با استفاده از راهنمایی شخصیت‌ها و سرنخ‌های مکالمات می‌توانید مسیر اصلی را پیدا کنید و لازم است بدانید که اگر مسیر را اشتباه بروید با عقب رفتن، راهِ درست پیدا نمی‌شود و دوباره باید با همان الگوی قبلی حرکت کنید. این جزئیات و خیلی دیگر از موارد بازی به‌قدری پیچیده (و احتمالا شخصی) هستند که سردرآوردن از آن‌ها ساعت‌ها کار تحقیقاتی می‌طلبد.

سبک هنری و نمای دوربین و استفاده از سایه‌ها در Kentucky Route Zero به خدمت ایجاد اعجاب و غربت درآمده‌اند. با این‌که در کل، شبیه به این اثر را قبلاً دیده‌ایم اما در این بازیِ به‌خصوص، ترکیب رنگ‌های روشن و ایجاد اختلاف نور به‌قدری هنرمندانه اجرا شده که قطعا چندین و چندجا در طول مسیر، لحظه‌ای توقف خواهید کرد تا هم از جزئیات صحنه سردر بیاورید و هم از زیبایی یک نما لذت ببرید. هر صحنه با صحنه‌های دیگر کاملاً متفاوت است و به جز اشتراک نور و سایه، هر جایی در مسیر، نو خواهد بود. طراحی شخصیت‌ها دارای جزئیات دقیق و در عین حال ساده‌اند و استفاده از رنگ‌های ساده به جای بافت، همه جا را شبیه به نقاشی مدرن کرده است. مولفه‌های فکری و هنری مدرنیته در این بازی به وفور دیده می‌شوند، چیزی که سازنده، آن را تحت عنوان رئالیسم جادویی تعبیر کرده.

بیشتر بخوانید: آلبوم موسیقی‌های بازی Kentucky Route Zero به صورت رسمی منتشر شد

صدا و موسیقی هم پا به پای طرح و روایت در مسیر ایجاد اعجاب حرکت کرده‌اند. Kentucky Route Zero قطعات الکترونیک بسیار خاصی دارد که توسط خودِ سازنده تنظیم شده. بقیه صداها هم طبق اعلام سایت از منابع مختلف تامین شده‌اند. صداها گاهی به قدری جزئی می‌شوند که شنیدن آن‌ها نیازمند توجه بسیار یا استفاده از راهنماهای بصری خواهد بود. حقیقت این است که نمی‌دانم چطور به دقیق‌ترین توضیح موسیقی و جلوه‌ها در این بازی برسم و تا حداقل یک دور بازی را کامل تجربه نکنید به تصویر کلی اصوات آن نخواهید رسید. اما گل سرسبد ترکیب صدا و تصویر در صحنه‌ی اجرای دو هنرمند جوان است که کنار جاده به ما کمک و بعد در کافه شروع به نواختن می‌کنند… شنیدن کی بود مانند دیدن (و شنیدن همزمان)؟

متای بازی، ۹۱ است (برابر با Cyberpunk 2077!) و روی تمامی بازارهای رایانه‌های شخصی و کنسول‌های نسل ۸ در دسترس قرار دارد و با توجه به این‌که امسال، دیگر تمام پنج اَکْت آن عرضه شده الان بهترین وقت برای تجربه‌ی این محصول است. اگر Kentucky Route Zero را تجربه کرده‌اید حتما به ما درباره‌ی حال و هوای آن در قسمت نظرات بگویید.

مشاهده ویدیو در کانال آپارات گیم اسکن